Małopolska Droga św. Jakuba

Małopolska Droga św. Jakuba nawiązuje do średniowiecznego traktu prowadzącego skrajem doliny Wisły od Sandomierza do Krakowa. Stanowił on jedną z odnóg tzw. ruskiego szlaku wiodącego z Polesia i Rusi do stolicy Korony oraz na Śląsk. W prace nad wytyczeniem, a następnie oznakowaniem szlaku włączyli się: członkowie Bractwa św. Jakuba Starszego Apostoła przy parafii św. Jakuba w Więcławicach Starych koło Krakowa, tarnobrzeski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz indywidualni pielgrzymi z Krakowa, Sandomierza i Tarnobrzega. Projekt realizowany w latach 2008-2010 wydatnie wsparły samorządy, a zwłaszcza Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, oraz lokalne parafie i klasztor ojców dominikanów w Sandomierzu. Najważniejsze znaczenie w wytyczeniu głównych punktów szlaku miało rozmieszczenie kościołów pw. św. Jakuba Starszego. Przeprowadzone przez historyków badania wykazały, że w XVI w. na terenie ówczesnej diecezji krakowskiej znajdowało się 28 kościołów pw. św. Jakuba Starszego Apostoła, z czego 18 właśnie na lewym brzegu Wisły między Sandomierzem a Krakowem. Niewielkie odległości miedzy miejscowościami z kościołami parafialnymi pw. św. Jakuba, wskazują, że istniał w średniowieczu pątniczy szlak do grobu św. Jakuba Apostoła. Droga Małopolska prowadzi przez bardzo ciekawy pod względem przyrodniczym i historycznym teren, związany z początkami naszego państwa . Szlak przeznaczony jest do wędrowki pieszej, rowerem lub konno. Długość trasy to 192 km.

Kościoły pod wezwaniem św. Jakuba na szlaku: Sandomierz, Kotuszów, Szczaworyż, Probołowice, Pałecznica, Niegardów, Więcławice Stare (Sanktuarium).